Prolog

Na początku był Chaos, a chaosem była Ziemia. Lecz potem...

Szczerze mówiąc, potem niewiele się zmieniło.

Każdy, kto lubi odwiedzać przytulne chatki bajarzy ukryte głęboko w zielonych objęciach lasu, musiał kiedyś usłyszeć o historii epok starowspółczesnych. Ale ja zawsze bardziej od baśni o magicznych stworzeniach czy duchach przodków wolałem przysłuchiwać się niewiarygodnym opowieściom, w których zawarte są dzieje mojego świata. No bo czy uwierzylibyście kiedyś, że jeszcze pięć tysięcy lat temu ślimaki miały rozmiar nie większy niż trybik zegara? Albo że orły — które przelatując potrafią niekiedy przysłonić cieniem całą wilczą wioskę — dawno temu zmieściłyby się w drewnianej skrzyni?

Wszyscy dobrze znamy renesans, romantyzm i inne niesamowicie spokojne i równie niesamowicie nudne czasy. Prawdziwa zabawa rozkręciła się dopiero u schyłku starowspółczesności pod koniec roku dwa tysiące czterysta wraz nadejściem Wielkiego Kataklizmu. Choć moi pra-przodkowie nie byli tym zbytnio zainteresowani.

Ponoć aż do dwudziestego drugiego wieku żyli na terytoriach zwanych Lwią Ziemią. Dziwny to był kraik jak na mój gust, lecz nie ukrywam, że chciałbym kiedyś tam się znaleźć (co, rzecz jasna, pozostaje niemożliwe, chyba że magicznie mnie ktoś cofnie o te pięćdziesiąt wieków wstecz, a na to się na razie nie zapowiada). Moi przodkowie żyli ze sobą w pokoju (z grubsza) na prawach Kręgu Życia, przekazując sobie władzę królewską z pokolenia na pokolenie. Nieco szalony lis Billy, gdy skończy już chłeptać trzecią kolejkę, zwykł zaklinać na wszystko, co mu znane, że na własne oczy widział baśniową Lwią Skałę. Czy mu wierzę? Trudno powiedzieć. Równie dobrze mógłby zacząć wmawiać mi, że kiedyś niebo miało kolor niebieski, a nie bursztynowy. Zdarzają się jeszcze tacy dziwacy, wyobrażacie to sobie? Może w przeszłości tego rodzaju majestatyczne miejsce jakoś by mnie ustatkowało i stałbym się grzecznym, potulnym lewkiem, jak na dobrych chłopców przystało.

Ha! Nie dajcie się na to nabrać, młokosy, ze mną nie jest tak łatwo!

Ale gdzie moje maniery, powinienem się chyba najpierw przedstawić. Na imię mam Reitan. Moim zdaniem nie wyglądam jakoś szczególnie, ale fakt faktem, że jak wchodzę pomiędzy zwierzęta, to patrzą się na mnie tak, jakbym miał zaraz rzucić się na nich z pazurami; w najgorszym wypadku zamordować i zakopać ciała pod najbliższą grządką. Co prawda jestem trochę większy, niż normalny lew i mam kilka(naście) blizn na prawym boku od bijatyk z bandą leopardów (sami się prosili), jednak to przecież jeszcze nie znaczy, że urządzę rozbój w biały dzień. Za to jestem szczęśliwym posiadaczem czarnej grzywy i niebieskich oczu — a to się zalicza pod normę, czyż nie?... Może troszkę przekoloryzowałem z tymi oczami, bądź co bądź dwoje to nie to samo, co jedno. Tak czy owak, wystarczy, że lekko zmarszczę brwi, a już podejrzewają mnie o atak terrorystyczny.

Ale nie, ja wolę nieco bardziej... zorganizowane rozrywki.

To dość zabawne — zwykle opowiada się swoją historię, gdy dokonało się czegoś wielkiego, dostało się medal za zasługi dla ziem, o których i tak wilczur z kulawą nogą nie słyszał, albo chociaż wynalazło maść na jedną z setek dolegliwości. Mój młodszy braciszek, gdy małymi niezdarnymi łapkami złożył pierwszego droida, to z dumy o mało co nie kazał napisać swojej własnej autobiografii. Od razu muszę zaznaczyć, że nie jestem wprawionym plotkarzem, gawędziarzem ani dziadkiem do filozofowania przy ciepłej herbatce. Dzieje Ziemii przed i po Kataklizmie o wiele sprawniej przybliży wam Bystrooki Joe, do którego z pewnością wpadniemy podczas naszej wyprawy. Ja mam zamiar opowiedzieć wam o czymś całkiem innym — może i nie zapobiegłem katastrofie ani nie otrzymałem orderu, ale mam coś o wiele, wiele lepszego.

Posłuchajcie więc historii o tym, jak zostałem piratem.

*********************************************************
No to mamy już prolog c: Krótki, ale... no... krótki. Mimo wszystko mam nadzieję, że wam się w miarę spodobał c:
1. Co myślicie o Reitanie?
2. Co sądzicie o tym krótkim wstępie?
3. Czy Lwia Ziemia pojawi się jeszcze kiedyś w tej opowieści?
Pozdrawiam was wszystkich! ~ Krävariss